НЭГ Л ХАЧИН

Элвин Шварцын “Харанхуйд ярих аймшгийн түүхүүд” нэртэй номоос зарим нэг богино өгүүллэгийг орчууллаа. Ном ер бусын гоё зурагтай, Стивен Гэммел гэж хүн зурсан юм байна.

НЭГ Л ХАЧИН
(богино өгүүллэг)

Жон Салливан хотын төв рүү уруудаж явлаа. Тэр тэнд ямар ажилтай яваагаа эсвэл яаж тэнд очсоноо, өмнө нь хаана байснаа ер мэдэхгүй байв. Цаг хэд болж байгааг ч анзаарах сөхөө байсангүй.

Жон өмнөөс нь нэг хүүхэн ирж явааг хараад зогсоож, “Би цагаа гэртээ мартсан бололтой,” гээд инээмсэглэв. “Цаг хэд болж байгаа бол?” Бүсгүй түүнийг хараад чарлан зугтлаа.

Тэр үед Жон бусад хүмүүс ч түүнээс айж байгааг анзаарав. Өөдөөс нь дөхөж явааг нь хармагцаа бүгд л айн байшин руу гэдрэг налж эсвэл гудамжны нөгөө талаас түүнийг хараад айн зугтаж байлаа.

“Би ер яачихсан юм болоо?” гэж Жон Салливан бодов. “Гэртээ харьсан минь дээр бололтой.”

Тэр такси барихаар дохисон ч жолооч нь түүн рүү хармагцаа хурдлан одов.

Жон Салливан юу болоод байгааг, таксины жолооч яагаад түүнээс ингэтлээ айсныг ойлгосонгүй. “Гэрээсээ хэн нэгнийг дуудъя, ирээд намайг аваг,” гэж тэр бодлоо. Гудамжинд утсаар гэр рүүгээ, эхнэр рүүгээ залгав. Гэвч танихгүй хүн харилцуурыг авах нь тэр.

Жон, “Хатагтай Салливантай ярьж болох уу?” гэлээ.

Харилцуур авсан хүн, “Хатагтай Салливан гэртээ алга,” гэв. “Тэр одоо оршуулганд оролцож байгаа. Ноён Салливан өчигдөр хотын төвд явж байгаад ослоор нас барсан юм.”