БӨМБӨР

(богино өгүүллэг)

Зохиолч: Элвин Шварц

Зураач: Стивен Гэммел

Эрт нэгэн цагт эгч дүү хоёр байжээ. Эгч Долорес нь долоон настай, дүү Сандра нь тавтай юм гэнэ. Тэд хөдөө газрын нэгэн жижиг байшинд ээж, эрэгтэй дүү Артуртайгаа цуг амьдардаг юм санж. Далайчин аав нь урт хугацаанд далай тэнгисээр аялдаг тул тэдэнтэй байх нь их ховор юм гэнэ.

Долорес, Сандра хоёр нэг өдөр гэрийнхээ ойролцоох тариан талбайд тоглож яваад бөмбөр тоглосон цыган охинтой таарчээ. Тэр охины гэрийнхэн нүүдэллэж явахдаа тэндхийн тариан талбайн хажууд түр хэд хоносон юм санж.

Охин бөмбөрөө тоглоход бөмбөрөөс эрэгтэй, эмэгтэй хоёр жижиг хүн гарч ирж бүжиглэх юм гэнэ. Урьд нь ийм бөмбөр ер хараагүй Долорес, Сандра хоёр цыган охиноос бөмбөрийг нь гуйсан байна.

Цыган охин тэдэнрүү харж инээгээд, “Энэ бөмбөрийг надаас авахын тулд та хоёр гэртээ их муухай аашлах хэрэгтэй,” гэв. “Маргааш ирээд хэрхэн муухай аашилснаа надад яриарай, тэгээд би шийднэ.”

Эгч дүү хоёр гэртээ очмогцоо хашгирч гуугачиж эхэлжээ. Уг нь тэд гэртээ ингэж муухай дуу чимээ гаргах ёсгүй юм санж. Дараа нь шохой авч ханан дээгүүр элдэв юм сараачлаа. Оройн хоолоо идэхдээ гадуур нь асгаж цутгалав. Орондоо орох цаг болоход зөрүүдэллээ. Ийнхүү ээжийгээ гомдоох гэж байдгаараа хичээв. Тэд үнэхээр муухай аашилж байлаа.

Маргааш өглөө нь эгч дүү хоёр цыган охиныг олохоор хурдлан гүйж гарлаа. Охинд, “Бид хоёр өчигдөр үнэхээр муухай аашилсан,” гэв. “Одоо бидэнд бөмбөрөө өгнө биз дээ.”

Тэгээд хэрхэн муухай аашилснаа ярьтал цыган охин инээд алдлаа. “Та хоёр үнэхээр л энэ бөмбөрийг авмаар байгаа юм бол үүнээс ч муухай ааш гаргах хэрэгтэй,” гэж тэр хэлэв.

Долорес, Сандра хоёр гэртээ харимагцаа хашаан дахь хамаг цэцгээ зулгаах нь тэр. Гахайгаа гадагш гаргаад араас нь хөөв. Хувцсаа урж тасдав. Шаварт байдгаараа хөлбөрлөө. Тэд урьд өдрийнхөөсөө ч муухай зан гаргалаа.

Ээж нь тэдэнд, “Та хоёр үүнийгээ болихгүй бол би Артурыг аваад яваад өгнө шүү,” гэж хэлжээ. “Тэгээд та хоёр шилэн нүд, модон сүүлтэй шинэ ээжтэй болно биз.”

Долорес, Сандра хоёр үүнийг сонсоод айлаа. Учир нь тэд ээждээ, Артур дүүдээ их хайртай байв. Тэдэнгүй амьдарна гэж төсөөлж чадахгүйдээ хоёул уйлж эхэллээ.

Охид, “Бид одоо муухай зан гаргахгүй,” гэж амалсан ч үнэндээ ээж нь тэднийг орхиод явна гэдэгт итгэхгүй байв.

Долорес дараа нь, “Ээж худлаа биднийг айлгах гэж тэгж хэлж байгаа юм,” гэжээ.

Сандра ч, “Бид хоёр маргааш тэр бөмбөрийг авсныхаа дараа хуучныхаараа сайхан ааштай байх болно,” гэсэн байна.

Маргааш өглөө нь эгч дүүс, цыган охиныг олохоор гадагш ухасхийн гарлаа. Олоод очтол цыган охин бөмбөрөө тоглоод, эрэгтэй эмэгтэй хоёр жижиг хүн бөмбөрөөс гарч бүжиглэж байв.

Тэд өмнөх өдөр нь хэрхэн муухай аашилснаа цыган охинд ам булаалдан ярив. Эцэст нь, “Бид одоо бөмбөрийг авах эрхтэй болсон,” гэж нэмж хэллээ.

Цыган охин, “Үгүй дээ,” гэлээ. “Та хоёр үүнээс ч муухай аашлах ёстой.”

Охид, “Бид үүнээс хойш муухай аашлахгүй гэж ээждээ амласан шүү дээ,” гэж учирлалаа.

“Та хоёр энэ бөмбөрийг үнэхээр авмаар байгаа бол үүнээс ч илүү муухай аашлах хэрэгтэй,” гэж цыган охин хариу хэлэв.

Долорес Сандрад, “Одоо дахин нэг л хоног муухай аашилъя,” гэж хэллээ. “Дараа нь бөмбөр биднийх болно.”

Сандра, “Тэгнэ л гэж найдъя,” гэжээ.

Тэр хоёр гэртээ очмогцоо нохойгоор саваагаар зодож, аяга тавгаа хагалж, хувцас хунараа хэдэн хэсэг тасчиж, жаахан Артур дүүгээ алгаджээ.

Ээж нь нулимсаа барьж ядан ингэж хэлэв: “Та нар амласнаа биелүүлэхгүй байна.”

Долорес, “Бид одоо дахиж муухай аашлахгүй,” гэж хэллээ.

Сандра ч, “Амалж байна,” гэв.

Ээж нь, “Одоо цашид тэсэж чадахгүй нь,” гэлээ. “Та нар сайн байх гэж хичээгээд үз л дээ.”

Маргааш өглөө нь охид ээжийгээ сэрэхээс өмнө цыган охины олж уулзахаар гадагш гарлаа. Өчигдөр нь ямар муухай аашилснаа түүнд нэгд нэгэнгүй ярив.

Сандра, “Бид ёстой адгийн ааш гаргасан,” гэлээ.

Долорес, “Бид өмнө нь хэзээ байгаагүйгээрээ муухай аашилсан,” гэв. “Одоо бидэнд бөмбөрөө өгнө биз дээ?”

Цыган охин, “Үгүй дээ,” гэлээ. “Би бөмбөрөө та нарт өгнө гэж ер бодоогүй. Зүгээр л та хоёроор тоглож байсан юм. Та хоёр мэдээгүй гэж үү?”
Долорес, Сандра хоёр уйлж гарав. Хоёул гэр рүүгээ яаран гүйлээ. Гэвч Артур дүү, ээж хоёр нь гэртээ алга байв. “Тэд дэлгүүр явсан байх,” гэж Долорес таамаглав. “Удахгүй ирэх байх.” Гэвч өдрийн хоолны цаг болоход ч ээж нь ирэхгүй байлаа.

Долорес, Сандра хоёр ганцаардаж айлаа. Үдээс хойш тэд тариан талбайгаар удтал тэнүүчлэв. Долорес, “Биднийг гэртээ очиход ээж, Артур хоёр ирчихсэн байх биз,” гэж байв.

Хоёр охин гэртээ ойртож ирээд, цонхонд гэрэл ассан байгааг харлаа. Гэрийн зуухыг ч галласан байв. Гэхдээ л ээж, Артур хоёр нь харагдахгүй аж. Харин оронд нь шинэ ээж нь тэнд зогсож байв – шилэн нүд нь гялалзаж, модон сүүл нь шал цохилно.